وقتی که رفتم تازه تو می فهمی عاشقی چیه

می شناسی عشق را بعد من می فهمی عاشقت کیه

به هر کجا بروی هر زمان و هر لحظه دلم

همیشه برای حضور تو تنگ است

به جنگل سوخته ی خاطراتم سوگند

درخت یادت را باغبان خواهم بود.

باشه تو هم برو باورم نکردی واست میمیرم

فکر نکردی که بی توُ توی غمها اسیرم

رفتیُ قلب شکستمو توی غربت جا گذاشتی

لحظه ای به عشقمون فکر نکردی که ازم گذشتی

گفتی میری منو تنها میزاری

 منو با خاطراتت تو غمها جا میزاری

حالا واسم چي مونده؟ يه خطه يادگاري

روز رفتنت روز مرگ احساس منه

 روز عشقی که مردُ روز بي تو بودنه

نمي دونم اما انگار دل من طاقت نداره

كه دل سنگيت منو با غصه هام تنها بذاره

عمري بودم پاي عشق اشتباهي

 روزگارم بي تو شده غرق سياهي

دل من طاقت نداره كه ببينه ميزاريُ ميري

يعني اين مرامه دنياست كه منو دوسم نداري

ترسم اين بود كه يوقت تو بشي ازم جدا

تو رو ميخواستم من هميشه از خدا

حالا كه ترانه هام رنگِ غربت ميگيره

چشاي بارونيم اشكاشو كم مياره

نمي دوني با رفتنت  دلمو خيلي سوزوندي

تو بودي كه قصه عشقو هي خوندي

گرچه رفتي ولي هنوزم عشقت از يادم نرفته

مي مونم با خاطراتت هر روز و هر شب هفته

ميخوام با خيال تو صداي تو نگاه تو

بمونم عاشقي تنها كه بشم فداي تو

دکتر شریعتی :هرچه می خواهی باش ، اما ... آدم باش !!! چقدر نشنیدن ها و نشناختن ها و نفهمیدن ها است كه به این مردم، آسایش و خوشبختی بخشیده است !!! مگر نمی دانی بزرگ ترین دشمن آدمی فهم اوست؟ پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی. امروز گرسنگی فكر ، از گرسنگی نان فاجعه انگیزتر است . برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن !

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود

گاهی تمام حادثه از دست می رود

گاهی همان کسی که دم از عقل می زند

در راه هوشیاری خود مست می رود

گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست

وقتی که قلب خون شده بشکست، می رود

اول اگرچه با سخن از عشق آمده است

آخر، خلاف آنچه که گفته است می رود

وای از غرور تازه به دوران رسیده ای

وقتی میان طایفه ای پست میرود

هرچند مضحک است و پر از خنده های تلخ

بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود...

وکسی میگوید...

سر خود بالا کن...

به بلندا بنگر...

به بلندای عظیم....

به افق های پر نورامید...

وخودت خواهی دید...

وخودت خواهی یافت خانه ی دوست کجاست...

خانه دوست در آن قلب پر از نور خداست...

و فقط دوست خداست....

خداوندا تو میدانیکه من دلواپس فردای خود هستم مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوها رامبادا گم کنم اهداف زیبا را و نا گه جا بمانم از قطار موهبت هایت دلم بین امید و ناامیدی میزند پرسه خداوندا مرا تنها تو نگذاری ...

چارلی چاپلین به دخترش: تا وقتی قلب عریان کسی را ندیدی بدن عریانت را نشانش نده! هیچ گاه چشمانت را برای کسی که معنی نگاهت را نمی فهمد گریان مکن قلبت را خالی نگه دار اگر هم یه روزی خواستی کسی را در قلبت جای دهی سعی کن که فقط یک نفر باشد به او بگو که تو را بیش تر از خودم وکمتر از خدا دوست دارم زیرا که به خدا اعتقاد دارم وبه تو نیاز دارم. ..

وحشت از عشق که نه!....ترس من فاصله هاست!....وحشت از غصه که نه!...ترس من خاتمه هاست!...ترس بیهوده ندارم....صحبت از خاطره هاست....صحبت از کشتن ناخواسته ی عاطفه هاست!....کوله باریست پراز هیچ که بر شانه ی ماست!....گله از دست کسی نیست مقصر دل دیوانه ماست....!

اگر عشق نبود به کدامین بهانه ای می خندیدیم و می گریستیم؟ کدام لحظه های ناب را اندیشه می کردیم؟ چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟ آری... بی گمان پیشتر از اینها مرده بودیم اگر عشق نبود !

دكتر شريعتي: من ادعا نمي كنم كه هميشه به ياد آن هايي كه دوستشان دارم هستم اما ادعا مي كنم حتي در لحظاتي هم كه به يادشان نيستم دوستشان دارم .

زندگی درک همین امروز است،

               ظرف دیروز پر از بودن توست،

                           شاید این خنده که امروز دریغم کردی

                                               آخرین فرصت همراهی ماست ...

اگه نتونستی خاطره کسی رو از خاطرت پاک کنی ، بدون که همیشه در خاطرش هستی !!!

مردن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها 

دل از اینهاست که تنهاست نه از فاصله ها 

گرچه دیگر همه جا پر ز جدایی شده است